συμμετρημένως

Α

επίρρ. στο κατάλληλο μέτρο ή στην κατάλληλη αναλογία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συμμετρημένος, μτχ. τού ρ. συμμετροῡμαι «υπολογίζω, προσδιορίζω» + επιρρμ. κατάλ. -ως].